إشιά دریکن در سال 1830 در تهران متولد شد و در سال 1907 در همان شهر درگذشت. او از سادات پاریزی، یکwell-
known در میان اشرافیهای فارسی بود، اما از نژات متمیزتر باقیماند. تحصیلاتش به خوبی انجام نشده و او بیشتر بر پایه تجربههای زندگی و آفیکاسیونهای مختلفی که در آن زمان رواج بود، به نویسندگی و شعر پرداخته است.
در سالهای اولیه حیات او، دریکن به عنوان یک مجرد و محبوب بانو شناخته م
یشد. او به شدت به مطالعه ادبیات و فلسفه مکتوب بود و آثار زیادی از این نوع
را ??ربر میگرفت. یکی از آثار مهمش، «لیالی» است که به عنوان اولین رمان فارسی به حساب میرود و برای اولیڈیکسیونی در بین نویسندگان فارسی شناخته میشود.
بعد از آن، او با انتشار «حجاب» در سال 1880، به یک وقفه عظیم در زندگی ادبیات فارسی رسیدی. این اثر یک ابروز در مورد مسائل اجتماعی و
سی??سی جامعه بود که شامل نقدشґریهای اجتماعی و انتقاد ازهای موجود بود. دریکن همچنین به نویسندگی تعدادی از مقالات در مجلات مختلفی در ایران و خارج کشور پرداخته است، که meisten از آنها در زمینه فیلسوفی و اجتماعی منتشر شدهاند.
در سالهای اخیر حیات او، دریکن به عنوان یک فیلسوف و اندیش
مند شناخته م
یشد و آثارش در بین روشنفکران و دانشجویان به شدت مورد تحسین قرار میگرفت. او همچنین به عنوان یک وکیل برای رفع برابری اجتماعی و
سی??سی زنان و فرودستاییها تلاش کرد.
این بانوی ادیب، نه تنها به عنوان یک نویسنده و فیلسوف ممتاز، بلکه به عنوان یک قیام در جهان ادب فارسی شناخته میشود. آثارش همچنان تأثیر عمیقی بر اندیش
مندان و علاقه
مندان به ادبیات و فلسفه دارد.
